Gebied met kliffen

Ik weet het - heel erg algemeen. Maar dit gebiedje zijn gewoon veel kliffen en 'enge' grotten. Geen place to be, zeker niet voor watjes.

Verder, verzin je het zelf maar.

Hayo had het hele stuk gelopen, zijn benen lagen open en hij was vermoeid. Maar hij had nog genoeg adem over om nog heel lang door te gaan. Toch besloot hij om hier even te blijven. De zee sloeg tegen de enorme puntige kliffen aan. Een enorm rustgevend geluid. Hij liet zijn tas op het steen vallen een streek het zweet van zijn voorhoofd. Hij zuchtte diep en keek over de zee uit. Het was enorm helder en je kon zelfs enkele vissen zien zwemmen. Binnenkort als zijn voorraad met eten op was, wat het waarschijnlijk heel erg snel zou zijn, zou hij gaan vissen. Hij glimlachte kort, hij zag er nu al naar uit.

Een aantal uur had Lucy gelopen en ze had zeker een aantal krassen erbij. Haar voet was omgeslagen, wat nog steeds veel pijn deed, maar, nieuwsgierig als ze was, ze móést dit gedeelte van het eiland zien. Natuurlijk was het gevaarlijk. Niet alleen de plek zelf, ook het feit dat ze er alleen voor zou staan als ze zou vallen of iets anders - want wie zou hier moeten zijn?- maakte het niet veel veiliger hier. Toch leek het vanuit haar oogpunt minder gevaarlijk als dat het was, maar dat kon ook schijn zijn. Na nog een paar meter gelopen, en half geklommen te hebben liet ze totaal vermoeid zich op de grond zakken.

Plotseling hoorde hij een geluid van achteren vandaan. Hij keerde zich om en zag een meisje. Hij herinnerde haar niet, waarschijnlijk had hij haar niet eerder gezien. Ze zag er oké uit, maar wel erg vermoeid. Hij glimlachte slapjes en keek toen weer naar de zee. Op dat moment gleed hij weg met zijn voet en kwam hij met een pijnlijke klap op de stenen terecht. 'Tering.'schold hij en met moeite krabbelde hij weer op. Zijn voet was helemaal open en er kwam behoorlijk wat bloed uit. Hij ging zitten en geïriteerd trok hij zijn witte shirt uit en bond het om zijn voet.

Toen Lucy opeens een klap hoorde keek ze op, waar ze niemand zag. Toch wist ze zéker iets gehoord te hebben; het was nog net niet warm genoeg om te gaan hallucineren. Gelijk stond ze op en liep ze richting de plek waar het geluid vandaan kwam, wat gelukkig erg dichtbij was. Daar viel haar blik gelijk op een jongen met een nogal.. rode voet. Snel liep ze erheen en knielde ze langs hem neer. 'Gaat het?' vroeg ze bezorgd, naar zijn voet kijkend. Natuurlijk hadden ze hier niks geen jodium ofzo, dat was pas kut.

Hij keek haar aan en stond weer op en bleef wat wankelig op één voet staan. 'Eeh ja het gaat.' Hij keek naar zijn voet en toen weer naar het meisje. 'Ik gleed uit, omdat hier zo kút glad is.' Hij keek een beetje pist, maar daarna herstelde hij zich weer. 'Mmh, voor de rest vind ik het hier wel chill.' Hij glimlachte en keek naar zijn voet, het bloedde nog steeds, maar dat zou wel weer stoppen..

'Weet je het zeker?' vroeg Lucy, die zijn voet nog eens bekeek. Erg lekker zag het er namelijk niet uit. 'Misschien moet je het strakker vastbinden.. dat de snee een beetje bij elkaar blijft?' Ze wist niks van EHBO, en wist dit dus niet uit te leggen, maar misschien snapte hij het. Daarna knikte hij. 'Afgezien van het feit dat dit allemaal heel ernstig zou moeten zijn is het best.. leuk.'

Hij stemde met haar in en bond zijn inmiddels rode shirt strakker om zijn voet heen. Zo strak dat het bijna pijn deed. Hij deed zijn kiezen op elkaar en trok het nog strakker. 'Mmh, zo is het wel goed.' Daarna keek hij haar aan. 'Inderdaad, er zijn ook mensen die het veel te ernstig nemen en het ondanks wat ze allemaal doen toch niet gaan overleven. Ikbedoel: wie maakt er nou een keuken.' Hij schoot even in de lach een keek haar daarna weer aan. 'Maar serieus, ik vind het best exciting. Ik mis thuis toch niet en ik moest gedwongen naar Japan. Japan suckt.'

Lucy keek de jongen even raar en herinnerde zich toen pas weer het meisje dat een heel huis aan het bouwen was. 'Ja inderdaad!' zei ze toen instemmend. 'Nog even en ze gaat een kelder graven.' Even keek ze naar het roodgekleurde shirt om zijn voet, dat er best smerig uitzag. Veel gaf ze er echter niet om, je zou hier wel engere dingen tegenkomen. 'Nah, ik mis thuis best, maar ik zie dit gewoon als een vakantie.' Want daar leek het toch op? Alleen moesten ze nu voor zichzelf zorgen. 'Oh ik heet trouwens Lucy,' stelde ze zichzelf voor, nadat ze zich bedacht dat ze zijn naam nog niet eens kende. 'En jij?'

'Oh, ze komen ons de komende weken nog niet halen, denk ik.'hij glimlachte kort. 'Oké, ik ben Hayo ..' Hij keek om zich heen. 'Ik heb eigenlijk nog niet veel dieren gezien, wat erg jammer is.' Hij zuchtte en keek weer naar de stenen en toen weer naar Lucy. 'Er zijn hier trouwens wel erg veel spinnen, ik snap niet wat zulke grote spinnen hier op dit eiland doen.'

Lucy schudde haar hoofd. 'Ik ook niet,' zei ze toen. Die zouden vast allemaal in de jungle zitten. Daarna slikte ze even. Ze was als de dood voor spinnen, en dan ook nog veel. 'Weet je zeker dat er veel spinnen zijn?' vroeg ze toen maar. Misschien dacht hij het alleen maar..

'Nee..' hij schudde zijn hoofd. 'Ik zie ze zelf op dit moment nu.' Hij wees naar haar voeten. Vlak naast haar linkervoet liep een enorme harige spin. Het was echt enorm, misschien nog groter dan een vogelspin. Hij keek even naar het beest. 'Ik hoop niet dat je bang bent voor spinnen. Maar je moet gewoon rustig blijven, dan doen ze niets.'

Lucy had moeite om niet meteen te gaan gillen, maar ze deed wel gelijk een paar stappen terug. Daarna opende ze haar mond om iets te zeggen, maar veel geluid kwam er niet uit haar keel. Haar ogen bleven gericht op de spin. Kleine spinnen vond ze al eng, maar dit? Dit was walgelijk. 'R-rustig?' vroeg ze toen verbaasd, alsof ze rustig kon blijven nu.

Hayo schoot in de lach. 'Ben je bang voor spinnen?' Hij keek naar haar blik, de angst was er van af te lezen. Hij liep naar de spin toen en bekeek hem eens beter. Toen pakte hij zijn zakmes uit zijn broekzak en met één snelle beweging lag de grote spin in tweeën. 'Oh mijn vechterskunsten!' Hij knikte tevreden en stopte zijn zakmes in zijn broekzak. 'Anyway, wil je een vrucht?' Hij haalde een vrucht uit zijn tas en gooide het naar haar toe. 'Geplukt in de jungle, is wel goed. Ik heb het zonet ook gegeten..' Zelf pakte hij ook nog één van de gele sappige vruchten en nam er een grote hap van.

Lucy kreeg kotsneigingen toen de spin ineens in tweeën lag. Ranzig, zo had het uitgezien. Nog steeds trouwens. Langzaam knikte ze haar hoofd, nog steeds naar de spin starend. Al had ze geen angst gehad voor spinnen, dan alsnog had ze deze waarschijnlijk eng gevonden, en nu..
Pas toen hij over iets anders begon leek ze weer uit haar "trance" te raken. 'Ik eh.. oke!' zei ze, waarna ze de, onbekende, vrucht ving en er een hap van nam. Mhhh.. best lekker
'Ben je al in de jungle geweest dan?' vroeg ze verbaaasd. Zelf was ze het van plan geweest, maar had ze het nog niet gedaan.

'Ofcourse ofcourse and I like it! Je krijgt er wel spierpijn van en overal krassen en je weet. Maar het is wel super. Alleen nog geen scary dieren tegengekomen, helaas helaas.' Hij glimlachte kort en nam toen weer een hap van zijn vrucht. Daarna gooide hij het weg. En hij haalde uit zijn tas twee flesjes flugel. 'Ook één?' Hij keek haar vragend aan en hield het kleine flesje omhoog.

Enge dieren waren okay, slangen enzo, maar spinnen moesten het liefste allemaal dood. Verbaasd keek Lucy op toen Hayo flesjes flugel tevoorschijn haalde. Wat moest je daar nou mee op vakantie? Je kon het altijd nog kopen.. Ze schudde haar hoofd. 'Nee dankje, ik drink niet,' zei ze. Alcohol was niet haar ding, zo lekker was het niet, plus het feit dat ze er niet echt tegen kon. Nee, alcohol dronk ze nooit.

Dylan kwam de ooskust gedeelde aangesloft en liep naar de kliffen. Hier kon hij even zitten en nadenken over het feit dat ze werkelijk waren neergecrasht. Hij rilde weer bij de gedachten. Hij liep ongemerkt langs de twee - hij zag ze niet - en ging ergens tegen een klif aan zitten.

'Mmh oke.. dan heb ik meer.' Hij haalde zijn schouders op en sloeg alle twee flesjes binnen no-time achterover en gooide ze in de zee. 'Het enige wat ik mis is mijn vrienden, denk ik. Als ze hier waren, als we hier met zn allen waren, dan zou het echt een dik feest zijn.' Hij glimlachte. 'En Jesse had waarschijnlijk de helft van de Jungle in de fik gestoken, das wat minder. Maarja.' Hij schoot in de lach en ging zitten en keek naar zijn pijnlijke voet. 'Mmh, ik moet hier maar overnachten denk ik.'

Lucy keek hoe Hayo de twee flesjes achterover goot en grinnikte even na zijn verhaal. Ze zag het al helemaal voor zich, die brand. Gelijk de keuken vernield ook nog eens. 'Dan blijk ik ook hier,' zei ze gelijk nadat Hayo zei dat hij hier bleef slapen. Je kont hier niet alleen slapen, dat was gewoonweg onmogelijk. Stel dat er iets gebeurde, dan kon je geen kant op.

'Mmh, wat jij wil.'mompelde hij. Ondertussen werd het steeds donkerder en kóuder. Hij had nu geen shirt meer aan. Maar .. hij had het niet zo snel gauw koud. Hij keek over de zee heen. 'Mmh, wanneer zou er een boot komen. Ik zie het al voor me.'een kleine glimlach speelde rond zijn mond. 'Dan varen ze gewoon verder en dan zie je iedereen gillen en dan helaaaaas !'

Lucy schoot in de lach. 'Ik zie vooral die blonde en de ik-bouw-gelijk-een-hotel-weirdo er wel voor aan om er desnoods achterna te zwemmen,' grinnikte ze toen. Een rilling ging even over haar rug, en ze kreeg het steeds kouder. Maar dat maakte voor nu niet uit, ze was daarnet nog oververhit, dus dit koelde lekker af.

'Ja.. dat denk ik ook.' Hij grinnikte. 'Ik hoor haar nu al gillen en huilen en dan verdrinkt ze ergens halverwege. Dat zou wel perfect zijn.' Hij keek weer naar de zee, hij voelde even een gelukzalig gevoel door zich heen stromen. Hoe vaak heeft hij er niet aan gedacht om op een onbewoond eiland te zitten.. Maar ja, er waren toch wat andere mensen in zijn omgeving..

'Haar?' vroeg Lucy verbaasd. 'Er zijn er wel twee van.' Ze rolde met haar ogen. 'Ik hoop dat er een enorme ramp is aan de andere kant van het eiland nu en dat ze allebei vermoord worden door een slang. Dat zou nog eens een goede terugkeer zijn!' Dan was er éíndelijk weer lekker rust. Heerlijk.

'Inderdaad ! En dan dumpen we de lijken in zee of we steken ze in de fik, awesome.'zei hij lachend. Hij keek weer over de zee, het leek zo eindeloos, hiju wist niet eens welke kant hij op moest kijken als hij naar huis wou.