De crash.

We zitten in het vliegtuig. Plotseling is er hevige turbulentie, en niet lang daarna gaan we in volle vaart richting de grond!

Megan zat in haar stoel. Ze vijlde haar nagels en keek verveeld uit het raam. Plotseling begon het vliegtuig hevig te trillen. Haar nagelvijl viel uit haar hand. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ze paniekerig. Op dat moment werd er iets omgeroepen door de piloot. 'Dames en heren we gaan op dit moment door een hevige turbulentie, geen paniek, het komt allemaal goed!' Megan wilde graag geloven wat de man zei, maar ze voelde de paniek in zijn stem. Vlak nadat de piloot dat had gezegd zakte het vliegtuig plotseling een heel eind naar beneden. Megans maag keerde om. Wat gebeurde er?

Elis zuchtte diep en keek even verveeld uit in het rond, het vliegutig ging opeens met een volle vaard naar beneden en ze keek om. "Ik wist niet dat dit vliegutig special effects had?" maar toen pas kreeg ze het dood en begon ze even hysterisch te gillen. "WE GAAN DOOD WE GAAN DOOD, WE GAAN ER ALLEMAAL AAN. WE GAAN DOOD"

De omroep van de turbulentie maakte Lucy bang, maar het lukte haar toch om rustig te blijven. In paniek raken had geen zin, dan ging je verkeerde acties ondernemen. Ze moest rustig blijven, dat moest. Ook al was ze bang, ze moest volhouden. Om haar heen was geschreeuw, wat haar irriteerde, al was het een logische reactie, het maakte haar banger dan ze al was, maar dat mocht niet. Ze moest en zou rustig blijven.

Megan keek paniekerig om zich heen toen iemand verkondigde dat ze allemaal dood gingen. Snel klikte ze haar riem vast en nagelde ze zich vast in haar stoel. Het zweet stond op haar voorhoofd, terwijl het vliegtuig steeds sneller begon te dalen. Uit het raampje zag ze alleen maar zee. Of nee wacht... zag ze daar nou een eiland? 'Dames en heren we gaan een noodlanding maken, er zijn twee meeuwen in de propellors gevlogen en de motoren doen het niet meer,' verkondigde de piloot. Megan zei een schietgebedje op in haar hoofd. Dit was niet goed, dit was zeker niet goed.

Ondanks de angst van het neerstorten schoot Lucy even in de lach om de verkondiging van de meeuwen. Fout moment. Meteen daarna hield ze zich nog steviger vast aan de stoel toen het vliegtuig nog sneller begon te dalen. Dit was toch geen noodlanding? Noodlandingen gingen niet zó op de grond af.

De zee kwam steeds dichterbij. Plotseling leek het of het vliegtuig vaart minderde. Zouden de remmen het nog wel doen? Maar had een vliegtuig wel remmen? Hoe kon je nou remmen in de lucht? Honderden vragen spookten er door Megans hoofd. De punt van het vliegtuig ging iets meer omhoog. Het eiland kwam steeds dichterbij. Het vliegtuig maakte een rondje. Megan kon nu bomen onderscheiden van elkaar. Nog even en ze zouden op de grond storten... nog even...

((twee neeuwen ?? ahahah omfg))

"Zie je we gaan dood" sc hreeuwde ze en daarna keek ze gesp[annen voor zich uit. We gaan dood

Plotseling was daar het zand. Met een enorme dreun kwam het vliegtuig op de grond terecht. De wielen waren niet uit, dus het vliegtuig gleed over het zand, en knalde uiteindelijk met een enorme vaart tegen een uitstekende rots op. Megan's lichaam werd naar voren gerukt en de riem perste haar longen samen. Ze voelde hoe haar nek verschoot en tranen sprongen in haar ogen. Maar daarna was het stil. Koffers waren uit de bakken gevallen en lagen door het hele vliegtuig verspreid. Angstig keek Megan naar de voorkant van het vliegtuig. Er leek niets aan de hand te zijn, maar Megan wist zeker dat het vliegtuig niet heelhuids was gebleven na die knal tegen de rots. De cockpit moest aan diggelen liggen. Dat kon niet anders...

Elizabeth merkte haar bagpak op en probeerde zich zo snel mogelijk los te pakken en die bagpak te pakken. "pfoeh" mompelde ze nog. "we leven nog" Al was ze niet zeker van de piloot.

Lucy had zichzelf de hele tijd vastgehouden aan de leuningen van de stoel, maar de vaart was te hard en als de gordel er niet geweest was lag ze nu voorin het vliegtuig. Toen ze daarna weer terugschoot in haar stoel was alles doodstil. Voorzichtig keek ze het vliegtuig door, waar tot zover toe nog iedereen leefde. Maar ze kon niet iedereen zien, de piloot zou het niet hebben kunnen overleefd. Tenzij hij de cockpit uit was gegaan, maar dat was vast niet zo geweest.

Megan klikte haar riem los en zocht haar koffers bij elkaar. Een paar stewardessen probeerden de boel onder controle te houden maar niemand luisterde. Megan liep naar de nooduitgang die al door iemand was opengedaan en gleed met haar koffers van een opblaasbaar glijbaantje. Met een plof viel ze op het zand. Snel ging ze aan de kant voor de anderen en keek ze in shock om zich heen. De cockpit was zoals ze al had voorspeld helemaal verpletterd. Er was geen mogelijkheid dat die piloot nog leefde. Een golf van paniek stroomde door Megans lichaam heen. Ze waren gecrasht op een eiland. De piloot was dood en de cockpit verpletterd. 'Oh help...' mompelde Megan hees. Ze waren verdoemd.

Elis lie[ het meisje achterna en keek toen naar de dode piloot. Ze zuchtte diep. "Die moeten we zo snel mogelijk begraven, anders gaat hij rotten" Ze slikte even, ze wilde hem alleen niet aanraken.

Lucy maakte haar riem los maar ging haar stoel nog niet uit. Haar vinger liet ze langs de rand van het raam glijden, die nog helemaal heel was. Daarna stond ze op en liep ze richting hetgene dat eens nog een cockpit was. De deur was nog heel, maar hoe zag de rest eruit? Zou ze de deur kunnen openen vanuit hier?

De ogen van Sheila stonden groot. Ze mocht niet bang zijn, vond zij zelf. Diep van binnen was ze als de dood, vooral toen er een meisje begon te gillen dat ze zouden sterven. Niet veel later was er een oorverdovend geluid, waardoor Sheila even een piep in haar oren kreeg, alsof ze urenlang bij een geluidsbox had gestaan bij een concert. Snel besefte Sheila dat ze gecrasht waren. Met haar koffer gleed ze van de glijbaan en kwam ze terecht in het zand. Ze durfde niet achterom te kijken, naar het vliegtuig. Wie weet waren er maar een paar overlevenden.

Megan draaide zich verwoed om toen een meisje over het begraven van de piloot begon. 'Ben jij wel helemaal wijs? we zijn hier neergestort ergens op een eiland weet ik veel waar, zonder dat er een mogelijkheid is om terug te keren en jij begint over het begraven van de piloot? WE HEBBEN WEL IETS ANDERS AAN ONS HOOFD HOOR!' krijste ze woedend.

Elizabeth keek het meisje aan. "Als je hem niet begraaft, dan lig jij zodadelijk ook dood op de grond van de stank. Misschien is hier wel voedsel te vinden, en dan kunnen we het echt wel een paar dagen uithouden. Ze missen dit vliegtuig vast wel" zei ze. Het was meer dat Elizabeth zichzelf geruststelde, en niet zo zeer het meisje.

Sheila draaide zich uiteindelijk toch om, toen ze eenmaal hoorde dat de piloot dood was. 'Fijn.' mompelde ze. Het vliegtuig was ook niet veel goeds meer. We gaan hier sterven aan hongersnood. Of nee, beter! Aan een slang die ons allemaal bijt en ons vergiftigd. Of misschien worden we verscheurd door een wild zwijn die in de jungle zit en oooooooooooo nee o nee. Ze werd een beetje hysterisch, wat ze trouwens niet liet merken. Ze checkte haar mobiel even om te kijken of ze bereik had. 'Nee natuurlijk niet, je zal eens bereik hebben.' Woest gooide ze haar mobiel in de zee. 'Rotding.'

De deur van de cockpit ging niet zomaar open, waarschijnlijk zat hij op slot, dus Lucy haalde een van de schuifspeldjes die ze had gebruikt om haar staart bij elkaar te houden uit haar haren en begon daarmee met het proberen open te maken van de deur. Zo ging het ook altijd in films, dus waarom nu niet? Ze ging op haar knieën zitten en probeerde zo uit te vinden hoe het werkte.

Megan keek het meisje met grote ogen aan. 'Alsof mij die stank wat kan schelen? Dan ga ik toch een eind verderop staan? Moet je eens kijken hoe groot dit eiland is! We weten niet eens zeker of hier mensen wonen! En als je die piloten zo nodig wilt begraven dan doe je dat zelf maar. Ik ga me ondertussen wel bekommeren om het feit dat we hier waarschijnlijk een tijd moeten overleven,' siste ze en daarna stampvoette ze kwaad richting de bagageruimte.

tyyt

Sheila zuchtte diep. 'Wat kan ons die dode piloot schelen? Als we hier geen onderdak en voedsel hebben, kunnen we allemaal hier in een rijtje dood gaan liggen, naast die piloot.' de drama was niet meer zo heel erg ver weg nu. Ze liep ook maar naar de bagageruimte en zocht naar haar koffers.

Lucy probeerde nog steeds met haar haarspeld de deur open te krijgen en toen ze eindelijk een klik hoorde probeerde ze de deur te openen. Helaas werkte het nog niet. Jezus.. Ze moest en zou weten hoe het in de cockpit afgelopen was, al schopte ze de deur in. Mhh..

"Naja dan maar rotte" mompelde ze en ze liep weg van de groep. Die mensen zouden vanzelf wel het loodje leggen, zij ging opzoekn aar eten, misschien was er net in het bos wel wat te eten.

((Je kan ook gewoon naar buiten lopen en dan via het verplette deel de cockpit in gaan XDD))

Megan kroop de bagageruimte in en zocht verwoed naar haar koffers. Er was zo enorm veel bagage dat ze ze absoluut niet kon vinden. Zuchtend liep ze in het rond. Ergens hoorde ze geblaf van een hond. Alle babage lag overhoop. en die hond waarschijnlijk ook. 'KAN IEMADN EVEN HELPEN ER LIGT HIER ERGENS EEN KOOI MET EEN HOND ONDER AL DIE BAGAGE!' riep Megan naar buiten en ze begon verwoed koffers weg te gooien.

Ondanks de omstandigheden waarhij in verkeerde kon hij toch nog rustig blijven. Hij voelde zelfs enige spanning. Hij stond met pijn en moeite op en zag hoe verschillende stewardessen de boel onder controle probeerden te houden. Tervergeefs, niemand luisterde naar ze.
Hayo keek naar de gezichten waarvan je de angst kon aflezen. Hayo voelde totaal geen angst en het enige waar hij zich nu over zorgen maakte was zijn bagage. Hij liep naar de bagageruimte en op de tast pakte hij zijn grote voetbaltas waar hij alle spullen had ingedumpt. Zijn rugtas deed hij op zijn rug en de voetbaltas meeslepend verliet hij het vliegtuig via de 'glijbaan' bij de nooduitgang. Hij negeerde de rest en sleurde de tassen mee naar het strandje. Hij besloot dat hij een paar dingen in zijn rugzak deed. Eerst ritste hij zijn rugzak open en bekeek wat hij er in had. Eten, flugel, een zakmes een pakje sigaretten en nog wat troep. Daarna scheurde hij zijn voetbaltas open. Ook daar haalde hij nog een grote fles alcoholshit uit en stopte die in zijn rugtas. Je wist maar nooit ..