De warmwaterbron

Jaime gilde plots ook, gewoon uit verschrikking. Hij zette zijn verstand op nul en sprong van de rots af. "Waar waar waar ? Wat is er? WAAR ? LAATZIEN !" Hij sprong op en neer en zwaaide met zijn armen in het rond.

'Oei!' zei Lucy toen Sheila opeens gild. Daarna deed ze net alsof ze eraan kwam maar in feite liep ze even een stuk door, ze kreeg namelijk nogal de slappe lach, het was ook zo grappig geweest. Slang gooien, stilte, gil. En dan ook nog mevrouw huis. haahah geniaal toch?

Sheila pakte een blad en veegde het bloed ervan af. Het bleef alleen maar bloeden. 'Ehhh.. giftig.. dood.. tegengif.. bloed.' zei ze hysterisch.

Jaime rende rondjes rond Sheila. "Doe iets!!!!!" Riep hij hysterisch.

Doordat Jaime zo hysterisch werd moest Lucy alleen nog maar meer lachen, wat je daar toch niet kon horen. Ze zouden vast denken dat ze vast zat ofzo, wat niet moeilijk was in deze jungle. (leedvermaak. Ik ben lekker sadistisch)

Ineens werd Sheila duizelig en begon alles te draaien. Plots viel ze neer, in de hete bron. Ze zakte naar de bodem. Ze was al buiten westen toen ze in het water terecht kwam. De slang was inmiddels trouwens al het water uit en weggegaan.

Jaime rende het bos in, zoekend naar iets. Wat dan ook ! Maar er waren alleen stomme planten. Hij schopte woest tegen de struiken en rukte aan takken. "Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah ! ze gaat doooooooooooooood !"

Lucy kwam echt niet meer bij. Het was dan wel gemeen, maar daar gaf ze vrij weinig om. Moesten ze niet zo hysterisch doen. Hadden ze nooit gehoord van kalm blijven? Pff.

Jaime rende het bos weer uit, maar plots was het kind verdwenen. "Ehm, waar is ze heen ?" Vroeg hij met een trillende stem. Hij wilde echt geen dode op zijn geweten hebben. "WAAR IS ZE ?!"

Sheila kreeg water in haar mond en lag nu op de bodem, die trouwens nog geen meter diep was. Ze verdronk zegmaar half.

Toen het rustig werd kalmeerde Lucy langzaam weer. Dit zouden ze in films moeten doen. Langzaam stond ze op en liep ze wat rond, als dat kind nog gered moest worden had ze vast wel iets gehoord.

Omdat Sheila's lichaam vol met water liep in het hete water, en door de bubbels enzo, dreef ze naar boven en kwam alleen haar hoofd boven het water uit.

"Lucy ?!" Jaime voldde zich nogal ongemakkelijk. "Waar is dat meisje heen ? Is ze naar het kamp gelopen om die beet te verzorgen ?"

Lucy had Jaime niet eens opgemerkt. 'Oh hey, ik dacht dat jij haar ondertussen wel gered had,' zei ze kalm. 'Ligt ze nog in het water dan?'

"In het water ? Ligt ze in het water ?" Jaime keek haar aan, helemaal in de war. "Huh? Ik snap er niets meer van man."

-verdrink half-

'Het was toch in de bron of niet?' vroeg Lucy. 'Wat bedoel je nou?' Verward keek ze hem aan. Waar hád hij het over?

"Weet ik niet !" Riep hij uit. "Ik eh, was even in het bos omdat ik niet wist wat te doen ! En toen ik terugkwam was ze opeens verdwenen !"

-verdrinkt 3 kwart-

'Oh was ze het water al uit?' vroeg Lucy verbaasd. 'Nouja, dan zal die ander haar wel geholpen hebben. Ga je mee terug?' Ze hintte naar het kamp, een stukje rechts van hen.

(( ach mn kop is nu boven water, dus het maakt niet meer zo veel uit ))

"Ik weet het niet. Maar ik wil hier zo snel mogelijk weg. Ik vind die slangensituatie niet zo eh, leuk." Jaime begon het stillaan weer grappig te vinden. Als het meisje dan toch veilig naar het kamp was hoefde hij zich geen zorgen meer te maken.

((jawel, er zijn wel meerdere mensen zo verdronken hoor!))

'Oh ik vond het wel grappig,' grinnikte Lucy. 'Maar goed, terug dus,' zei ze, waarna ze gelijk richting kamp begon te lopen. Weg bij die snikhete warmwaterbron.

"Jep." Jaime sprong vrolijk voor haar uit. Hij ontweek uitstekende boomwortels en hield takken opzij voor Lucy.

Langzaam werd Sheila weer wakker. Ze had overal pijn. Ineens besefte ze dat ze in het water lag. Ze kon zich alleen niet bewegen. 'Help!' riep ze keihard. Iedereen moest het wel gehoord hebben, zo hard was het.