Verkenning van de jungle.

Megan stapte met grote passen tussen de dikke bamboebomen van de jungle door. Af en toe keek ze even achterom of Sheila haar nog volgde. 'Als er serieus bijna alleen maar bamboe is hier krijgen we een probleem,' mompelde ze terwijl ze geïrriteerd tegen een bamboeboompje aantrapte die in de weg stond.

Sheila huppelde met Paige achter Megan aan. Ze stapte behendig tussen al het bamboe door. 'Paige, kom!' Misschien wist Paige haar naam dan niet, maar ze begreep het wel. Sheila zuchtte. Ze hadden wel water nodig, maar slepen met die fles was behoorlijk irritant.

Eindelijk werd de weg iets makkelijker en ook wat drassiger. In plaats van droge bamboe kwamen ze nu langs grote tropische bomen. Megan had nog nooit een gebied gezien dat zo gevarrieerd was. De bomen waren enorm hoog en boden bescherming tegen de zon, maar ze waren wel voedselloos. Het waren het soort bomen waar panters zich in verscholen en wachtten tot hun prooi zich kwam melden. 'Je moet hier goed oppassen voor wilde beesten...' mompelde Megan zachtjes terwijl haar ogen schichtig heen en weer schoten. Langzaam liep ze verder, terwijl haar witte gympen langzaam bruin werden van de modder.

Sheila knikte. Ze keek goed om zich heen, uitkijkend naar vreemde beesten of bewegingen in de bosjes. Tot nu toe zag ze niets verdachts. Paige liep nu tussen haar en Megan in, blij kwispelend en hijgend van de hitte.

Na een tijdje werd de grond steeds drassiger en modderiger en Megan stond al bijna tot haar enkels in de modder. De bomen waren overgegaan in lange rietstruiken en oude wilgen. Het gras werd steeds hoger. 'Grote kans dat er hier krokodillen rondlopen...' mompelde Megan, maar ze probeerde er maar niet aan te denken. straks kwamen ze er echt 1 tegen en dan wist ze niet wat ze moest doen.

Sheila walgde bij het idee van een krokodil. Ze vond veel dieren leuk, maar krokodillen waren een van de weinige dieren die ze niet leuk vond. Paige vond de modder ook niet echt fijn zo te zien. Bij elke stap die ze zette ging haar poot meteen een halve meter omhoog en schudde ze hem uit.

Plotseling hoorde Megan iets ritselen tussen het hoge gras. 'Shit er zit hier iets...' siste ze angstig en ze keek verwoed om zich heen. Ze waren kansloos. Het dier kon ons zien, maar wij hem niet. 'Ik denk dat we beter terug kunnen gaan...' mompelde ze. Weer klonk er geritsel. Ergens was ze wel nieuwsgierig naar wat er precies tussen dat gras zat. Zou het echt een krokodil zijn?

Sheila schrok van het geritsel. Blijkbaar schrok Paige veel erger, want die gromde naar het gras, en rende daarna met haar staart tussen haar benen terug naar de stevige grond. 'I-i-ik denk dat wij haar voorbeeld maar beter kunnen volgen.' zei Sheila terwijl ze al een paar stappen achteruit deed.

Megan wist dat ze Sheila eigenlijk moest volgen, maar ergens was ze te nieuwsgierig en bleef ze staan. Moet toegeknepen ogen tuurde ze naar het gras, dan nu steeds heviger ritselde. 'Kom dan poesje... kom dan...' fluisterde ze. Iets in haar vertelde dat er een leeuw achter het gras zat. Wat maakte het haar ook uit als hij haar opvrat? Ze zou het hier toch niet overleven. Dan kon ze maar beter voor een snelle dood kiezen.

'Megan!' Sheila was al een heel stuk achteruit gelopen, richting Paige. 'Megan!' riep ze opnieuw. Ze was al behoorlijk in paniek. Ze wilde niet dood, of iemand anders dood zien gaan.

Plotseling schoot er iets uit de bosjes. Of nou ja, schoot... het was eigenlijk best langzaam. Als Megan niet doodsbang was geweest voor de vlijmscherpe tanden had ze kunnen lachen om het gewaggel van de krokodil die tussen het riet vandaan kwam. 'SHIT!' riep ze luid. Plotseling schoot de krokodil een stuk sneller naar voren. Megan aarzelde niet meer en zette het op een lopen. 'RENNEN! ER ZITTEN HIER KROKODILLEN RENNEN!' schreeuwde ze en ze racete langs Sheila en Paige heen.

Sheila zette het op een rennen, en Paige al helemaal. Op vier poten was je een stuk sneller namelijk. Ze bleef rennen tot ze struikelde over een boomtak. 'Verd..' maar de tijd om te schelden had ze niet. Ze stond snel op en rende verder.

Megan rende en rende tot het terrein eindelijk droger werd. De drassige grond maakte plaats voor rotsen en de oud wilgen en rietstruiken voor stekelige dorens en palmbomen. 'Hoe erg kan een gebied variëren...' mompelde ze terwijl ze vaart minderde. Die krokodil waren ze nu wel kwijt.

Sheila stopte met rennen en ging lopen, net als Paige en Megan deden. Ze zuchtte. 'Gevaarlijk eilandje.' Maar ja, wat verwacht je dan? Dat je op een onbewoond eiland zit wat ineens een luxe hotel blijkt te hebben in het midden van de jungle?

Megan liep door en zag dat ze uitkwamen op een enorme kale droge vlakte, met in het midden één dode boom. 'Woow dit lijkt afrika wel...' mompelde ze onder de indruk terwijl ze naar de jungle tuurde die ongeveer 200 meter verderop weer verder ging.

'Het wordt steeds gevariëerder hier.' zei Sheila verbaasd. Ze keek even met grote ogen naar de droge vlakte en besloot bij de boom weg te blijven. Ze vond de boom daar maar raar staan.

Megan liep nieuwsgierig op de boom af. Toen ze aangekomen was zag ze dat er een luiaard op zijn kop hing te slapen aan een tak. Megan giechelde. 'KIJK SHEILA EEN LUIAARD!' riep ze enthousiast. De Luiaard werd meteen wakker en keek Megan met slaperige ogen aan. Het was een vreemde luiaard. Moest hij niet bang zijn en weg rennen? Maar nee hoor, de luiaard bleef gewoon hangen.

Sheila huppelde er enthousiast op af. 'Wat een tof, lui beest!' zei ze niet al te hard. Wie wist wat voor beesten op de geluiden af konden komen.

De luiaard krulde zich op en trok zichzelf op de tak. Hij liep naar de stam van de boom en klom in traag tempo naar beneden. Alsof Megan en Sheila er niet waren liep hij langs hen heen richting de jungle aan de overkant. 'Wat een weirdo...' zei Megan en ze liep achter de luiaard aan, die zijn eigen gangetje ging. 'Waar denk je dat ie heen gaat?' vroeg ze. De luiaard liep lagnzaam door.

'Misschien voedsel halen...' zei ze terwijl ze hem volgde met haar ogen. Paige leek het langzame beest ook interessant te vinden, maar op een andere manier. Ze ging met haar voorlichaam op de grond liggen, en ernstig hard kwispelen. Een poging tot spelen dus, die de luiaard volkomen negeerde.