Het kamp.

Juist. Alleen is er dus nog geen kamp, want dat moeten we eerst bouwen! En dus gaan we gezellig met z'n allen een kamp opbouwen. In deze topic mag je een stukje de jungle in voor hout, je kan alles uit het vliegtuig halen wat je maar wil. Je mag een eigen hutje bouwen, en samen bouwen we een keuken en misschien is het ook handig om een 1e hulp te bouwen weet ik veel. Oftewel: Let's get to work!

aantal personen: vrij.

Elizabeth liep het vliegtuig weer in. Ze begon stoelen los te rukken en liet ze daarna naar benden vallen. vijf stoelen in totaal. Zo kon ze er een simpele bank van maken en een stoel. Ze sleurde ze één voor één mee en ging toen even zitten. Ze zuchtte diep.

Megan had al haar bagage bij elkaar en had het ergens aa nde rand van de jungle opgestapeld, zodat het net in de schaduw stond. Hier zou ze een hutje gaan bouwen voor zichzelf. De rest van de groep kon der op dit moment gestolen worden. Chagrijnig stampvoette ze naar het vliegtuig en klom de glijbaan op. In het vliegtuig pakte ze wat panelen die uit het plafond gevallen waren en met alle kracht rukte ze een stoel los. Moeizaam sleepte ze haar bouwstukken mee naar de nooduitgang en liet ze ze van de glijbaan afglijden. Ze kon beter snel een hut gaan bouwe nvoor alle goede spullen al weg waren.

Sheila zag een meisje stoelen verslepen. Slim. Ze volgde haar idee en één voor één sleepte ze 4 stoelen naar een plek in de schaduw. Oke, dit wordt dus mijn luxe hotel waar ik nú in had moeten slapen.

Hayo besloot zelf een hutje te bouwen, hij had dat al enorm vaak gedaan. Hij had immers een hut in het bos, waar hij sliep als hij zijn buik vol had van thuis. Die hut was al meerdere malen gesloopt, maar elke keer wist hij het weer voor elkaar te krijgen om het te herstellen. Hij liep een stukje de jungle in, hout was er makkelijk te halen. Hij begon het steeds weer naar het strandje toe te slepen. Tot hij een enorme hoop had verzameld.
Oke, ik heb geen spijkers and stuff. Hoe los ik dit op? Hij haalde zijn mes uit zijn rugzak en begon wat in het hout en boomstammetjes om te snijden, om het goede formaat te krijgen.

Ze liep weer terug naar binnen en rukte wat platen van het vliegtuig. Ze zuchtte even en liep weer naar buiten. Ze legde haar bagpack op de stapel en haalde haar zakmes eruit. Vervolgens liep ze richting het bos. Ze zou takken en bladeren gaan verzamelen, zodat ze een dak kon maken.

Megan keek vanuit haar ooghoeken naar een jongen die allemaal hout uit de jungle had gehaald Ze sleepte snel haar panelen en stoel naar haar bagage en besloot zijn voorbeeld te volgen. Even later kwam ze de jungle weer uit terwijl ze een complete bamboeboom achter zich aan sleepte. Ze had hem niet zelf omgehakt, maar ergens gevonden. Uitgepukt liet ze het ding naast haar bagage vallen en ging ze even op de stoel zitten. In haar bagage zaten genoeg spullen om mee te gaan bouwen, maar de hete zon werkte goed op haar in en ze had even geen kracht meer.

Sheila had nu stoelen, en verder niks. Ze besloot om haar hut gewoon uit hout te maken. Die vliegtuig onderdelen waren toch niet veel goeds. Ze liep een klein stukje de jungle in en zag al snel een omgevallen boom met enorme stukken losliggend hout ernaast. Ze raapte het op en dumpte het naast de stoelen. Ze liep net zolang heen en weer, tot ze genoeg had om een aardig formaat hut te bouwen. Na het hout ging ze palmboombladeren zoeken voor het dak. Met ongeveer 15 bladeren liep ze terug naar de opslag plek. 'Dat lijkt me genoeg.' Fuck, waarmee maak ik het vast? Ze ging dus, opnieuw, de jungle in om iets te zoeken om het hout mee te verbinden. Ze zag na een tijdje een boom met lianen eraan. Perfect! Ze trok aan de lianen, net zolang tot ze naar beneden vielen. Ze raapte ze op en liep terug naar de opslag plek. Onderweg kwam ze een puntige steen tegen. Een beetje slijpen, en dan is het een prima mes. Ze legde alles neer en keek er tevreden naar. 'Zo, en nu bouwen.'

Toen pas merkte elizabeth op, dat ze een klein tentje in haar bagpack had zitten, ze was het helemaal vergeten. Dat kwam ook door zo'n stomme crash, ze zou nu in japan moeten zitten, heerlijk door de natuur dwarrelen met voedsel.

Hij stak de boomstammen en hout in de grond zodat het al gauw een soort vierkant ding werd. Hij zette ze stevig tegen elkaar aan. Hji moest nu maar wat improviseren om het stevig neer te zetten. Het zand was in ieder geval stevig genoeg en het hout bleef ook prima staan. Met wat touw die hij uit zijn rugzak haalde wist hij het nog steviger tegen elkaar aan te binden. Het was een simpele hut en hij was nu al gewoon bijna klaar. Maar van hem hoefde het geen paradijsje te worden en hij had er bovendien ook helemaal geen zin in. Hij verzamelde een grote hoop takken die precies boven op het dak pasten. Ook dit wist hij te verstevigen met touw en andere troep. Hij twijfelde nog even of hij er bladeren bocen op zou leggen, maar wist dat dit geen nut had. Hij had niks waarmee hij het echt kon 'vast plakken'. En om er zo boven op te leggen, zou dus totaal zinloos zijn. De wind zou het er binnen een seconde afblazen. Als een soort deur zou hij wel een kleed overhangen.
Hij zuchtte tevreden en graaide nog in zijn tas, hij haalde daar een kleed en wat kleding uit en legde dit in zijn hut. Hij gooide er tenslotte een paar stenen bovenop, zodat hij zeker wist dat het niet zou weg waaien.

Lucy had haar koffer meegenomen pakte er een paar lakens uit die eigenlijk bedoelt waren als bedovertrek in het huisje waar ze zou zitten. De lakens legde ze even aan de kant en ze begon een basis van grote, stevige takken te vormen. Toen die stevig was begon de lakens eroverheen te gooien totdat er geen gaatje meer open was. Met een mes sneed ze er eens soort deur in, maar wel zodat de bovenkant nog vast zat en ze hem "af kon sluiten". Daarna begon ze haar spullen erin te verplaatsen.

Sheila keek hoe de jongen het deed, en deed hem een beetje na. Ze zette vier boomstammen in de grond, in een vrij groot vierkant. Daarna pakte ze het hout, wat ze horizontaal eraan vastmaakte met de lianen. Aan de voorkant liet ze een stuk open, wat de deur zou worden. De muren waren na een tijdje klaar. Ze legde horizontaal een paar stukken hout op het dak, een stukje van elkaar verwijderd. Ze reeg de bladeren er doorheen. Een stuk erboven, dan eronder en zo verder. Al snel was hij helemaal klaar, en hij was nog best groot ook. Het zou groot genoeg zijn om er een tweepersoonsbed in te proppen met een kastje erbij. Maar ja, dat had je hier niet. Ze sleepte haar koffer de hut in en zocht naar een grote badhanddoek. Ze haalde er een grote, mosgroene handdoek uit en die hing ze voor de deur. 'Zo.' Daarna haalde ze uit de jungle nog een heleboel bladeren, om een soort 'matras' van te maken. Ze legde ze in de hut en keek er tevreden naar. Over de stapel bladeren legde ze twee grote badhanddoeken, ze had er toch een stuk of 6 bij haar. Ze testte ze even en ging erop liggen. Eigenlijk viel het nog best mee.

Elizabeth liep terug, ze had evengoed nog wat bladeren en takken achter zich aan en ging toen toen beginnen met haar tentje. Ze sloeg de haringen in en niet snel daarna ston het. Om het nog wat knusser te maken, sloeg ze palen er voor en legde ze er bladeren op, waar één stoel onder werd gezet.Twee stoelen werden open gesneden door het zakmes, en het dons dat aan elkaar lag ((ja die stoelzooi is een groot stuk)) legde ze in haar tentje, als bed. Daarna gooide ze daar de slaapzak over heen en een een soort van kussensloop, waar ze vanavond een trui in zou doen, als trui. De andere twee stoelen zette ze maar langs haar tent, en haar tas verdween haar tent in.

Tevreden keek hij naar zijn hut en schoof het kleed aan de kant zodat hij naar binnen kon. Hij gooide zijn tas neer en haalde het helemaal leeg. Niet veel bijzonder dingen: kleding, dunnen lakens, zwemspullen, fototoestel en ga zo maar door.
Zijn fototoestel had te veel schade opgelopen, hij deed het dus niet meer. Niet dat het hem veel kon schelen, hij maakte toch nooit foto's. Hij zou ze toch niet terugzien. Hij zuchtte diep en liet nam zijn rugzak mee naar buiten. Hij keek naar de anderen die een hut aan het bouwen waren. Allemaal meisjes. Was hij de enigste jongen die zich in de vlucht bevond?

Sheila zag dat een meisje de stoelen opensneed. Hmm.. slim, als kussen ofzo. Ze sneed er ook eentje open, met de scherpe steen die ze had gevonden daarstraks. Het dons wikkelde ze in een groot slaap t-shirt, die ze vastknoopte zodat hij dicht was. Ze gooide het 'kussen' op het 'bed' en keek naar de andere stoelen. Ze besloot dat ze eigenlijk vrij nutteloos waren.

Hayo zag de anderen allemaal druk in de weer met kussens en dat soort spul. Zelf had hij geen behoefte aan dat. Veel te veel moeite. Hij glimlachte kort en stak zijn sigaret aan die hij uit zijn rugzak had gehaald. Hij ging tegen zijn hut aan zitten en keek over het strand heen. Dit was zelfs beter dan Japan. Hij nam een trek van zijn sigaret en blies onstappend de rook uit.

Jaime was net uit het vliegtuig gekropen. Waarschijnlijk was hij een tijdje buiten westen geweest. Hij zag overal mensen heen en weer lopen. Blijkbaar waren ze op één of ander strand ? Hij strompelde een beetje van het vliegtuig weg en probeerde zijn hoofdpijn te vergeten.

Ze ging op de stoel zitten, die onder haar afdakje zat. Ze had nog één iemand aan gesproken, alleen die was meteen geflipt. Die mocht ze al niet, het was een huppel. Zolang zij zich kon redden vond ze het goed. Maar dat moest wel lukken, ze wist zoveel van de natuur, dat moest toch genoeg zijn?

Sheila dacht even aan de hond. Die moet ook een slaapplek hebben natuurlijk! Ze liep opnieuw de jungle in en kwam terug met een lading bladeren, die ze in de andere hoek van de hut legde. Zo! Nu is het af! Daarna zag ze een jongen, en ze besloot maar om op hem af te stappen. 'Hee.' zei ze.

'Heey.'zei hij terug en hij knikte. 'Heeft de hond al een naam?' Hij keek naar het hondje die allang geen last meer van zijn poot had maar gewoon op het strand rond dolde. Hij nam weer een trek van zijn sigaret en keek het meisje weer aan. 'Eeh, Hayo trouwens..'

'Nog niet.' zei ze glimlachend. 'Ik weet eerlijk gezegd nog niet eens of het een vent of een meisje is.' De hond stond vlak naast haar, een beetje te kwispelen. Sheila boog naar de hond toe en keek naar 'de onderkant'. 'Een meisje.' zei ze.

Elizabeth zuchtte diep. Ze keek weer even rond, en dook toen even haar haar tentje in en kwam terug met een blok papier. Ze ging maar brieven schrijven, om zich niet te vervelen. Ze glimlachte even toen ze begon. Beste pap...

'Haha, nja zat meisjesnamen.' Hij glimlachte kort. 'Maar wat was jou naam?' Hij haalde vragend zijn wenkbrauwen op en ging met een hand door het zand en drukte vervolgens zijn sigaret uit.

'Sheila.' zei ze. 'Aangenaam kennis te maken.' zei ze overdreven bekakt, als klein geintje wat eigenlijk niet grappig was, maar ach. 'Ik denk dat ik haar Paige noem.' zei ze.

Jaime had nog steeds heel erg hoofdpijn. Tijdens de crash begonnen zijn oren helemaal te piepen, en het volgende moment werd hij wakker in een leeg vliegtuig. Hij was nog niet helemaal 'wakker' en besefte nog niet wat er gebeurd was. Hij moest even tot zichzelf komen. Dus hij liet zich vallen in het warme zand en staarde naar de golven.