Het kamp.

Arianne had eindelijk haar koffer gevonden en liep nu een stukkje verder het strand op. Ze zag anderen al bezig met het bouwen van iets dat waarschijnlijk op een kamp moest lijken. Goed plan.

Hij keek haar even verbaasd aan om die plotseling bekakte stem. Zo was hij dus écht niet. Hij besloot het te negeren en keek naar de hond. Paige, wat een kut naam.
'Mmh, nu moet je maar zorgen dat ze luistert naar jou en jou als je baas beschouwt.' Hij wees naar haar en ze rende richting jungle. 'Zorg maar dat je haar niet kwijt raakt, haha.'

Sheila rende als een gek achter Paige aan. 'Paige, of naja DING kom hier!' de hond stopte bij een tak en kwam kwispelend met de tak naar Sheila gelopen. Sheila pakte de hond vast bij z'n nekvel en nam hem mee terug naar het kamp. 'Zou er niet ergens een riem zijn ofzo?'

'Zou ik niet doen. Het is zielig dat hij aan een riem moet met zoveel ruimte.' Hij haalde uit zijn tas een pakje koekjes en gooide die Sheila's richting op. 'Geef dit hem. Zolang je ze eten geeft, zijn ze dol op je. Blijf gewoon nu even bij haar enzo.' Hij keek naar zijn rugtas en zag de flesjes flugel erin liggen. Hij pakte één en sloeg die in één keer achterover en het gooide het flesje richting zee.

Jaime schrok helemaal wakker toen er een flesje een paar meter verder neerplofte. Hij sprong recht en keek verschrikt rond. Zand ? Palmbomen ? Zee ? VLIEGTUIG ? Huh ?! Hij klopte het zand van zijn broek en kneep zijn ogen dicht tegen de felle zon. Hij zag wat verderop mensen zitten. "Hey ! Heeeeeeeey !" Hij riep gewoon maar wat. Hij moest nu gewoon even weten wat er gebeurd was. Hij kon zich niet echt meer iets herinneren.

'Ja da's ook weer zo.' Ze keek naar de koekjes en keek naar de inhoud en ingrediënten ervan. 'Kan niet, er zit cacao in, dat mag ze niet.' Daarna keek ze om naar een jongen die "Heeeey" riep. 'Heeeee!' riep ze blij terug.

Elizabeth keek op, maar negeerde het al snel weer. Ze verveelde zich dood, maar ze zou binnenkort wel wat te doen krijgen, namelijk vissen, ander eten zoeken en kijken of ze aanspraak zou krijgen. Ze grinnikte even, hier had ze van gedroomd, al was de werkelijkheid zeker anders.

Jaime rende op het meisje dat terugriep af. "Eh, waar zijn we ? Wat is er gebeurd ? Ik weet helemaal niets meer en ..." Hij begon helemaal te ratelen over zijn hoofdpijn en een flesje en dat de palmbomen cool waren.

'We zijn gecrasht met het vliegtuig en zitten nu vast op een onbewoond eiland.' zei ze. 'Ik ga trouwens zometeen een hengel bouwen, om te vissen. Misschien is het een idee om een grote keuken te bouwen met z'n allen, waar je kan koken en een lange tafel om aan te eten.'

Jaime plofte neer in het zand, verborg zijn gezicht in zijn handen en zuchtte. "O em gee. En nu ?" Bracht hij langzaam uit.

'Ehh.. nu wachten we net zolang tot er een boot komt ofzo. En ondertussen proberen we te overleven.' Sheila keek richting Paige, die lekker in het zand lag te zonnen. 'Maarja, wie doet er mee met een keuken ding bouwen?'

"Riiiiight..." Jaime keek bedenkend rond. Dit zag je op tv, in films and stuff. Maar in het écht ? Hoe zouden ze kunnen overleven ? Net alsof er zoveel eten in dat vliegtuig was. En zelf eten zoeken in dat dichtbegroeide bos daar leek Jaime ook geen makkelijke opdracht. "Achja, het lijkt wel vakantie." Zei hij grijnzend.

Sheila haalde haar schouders op. 'We moeten er maar het beste van maken.' Ze liep richting de jungle. 'Ga je mee hout en ander materiaal zoeken?' vroeg ze. 'Paige, blijf!' zei ze. Paige begreep het en bleef op haar plek liggen. Gelukkig was ze door haar vorige baas goed getraind.

"Mkey." Jaime stond op en liep richting het bos. Wie weet kwamen ze wel coole diersoorten tegen, liefst geen gevaarlijke mensenetende beesten natuurlijk.

Sheila liep richting een grote palmboom die was omgevallen. Wrakstukken van bomen lagen ernaast, perfect hout om mee te bouwen. 'Als jij zoveel mogelijk hout meeneemt, dan pak ik palmbladeren, voor het dak en lianen om te verbinden.' Ze leek wel een kampleidster.

Elizabeth zuchtte diep en begon half tegen zichzelf te praten en half tegen niemand. "Het is net Lost" grinnikte ze. "Gecrasht op een onbewoond eiland, alleen is dat niet onbewoond en gaan ze een voor een dood"

Jaime haalde zijn schouders op en mompelde iets dat op "Mjnaja" leek. Maar hij liep gewoon verder het bos in. Hij moest en zou iets cools tegenkomen. Hij bleef achter wat takjes hangen met zijn wijd vest. Irritant ! Hij sloeg de takken weg en stapte verder. plots struikelde hij over een boomwortel die een heel stuk boven de grond uitkwam. Shit.

Sheila zuchtte toen ze de jongen weg zag lopen. Dan doe ik het zelf wel. Ze pakte eerst het hout, wat ze naar het kamp terug sleepte. Dat deed ze tot ze dacht genoeg te hebben. Daarna ging ze terug voor bladeren en lianen. Ze veegde het zweet van haar voorhoofd en ze stak daarna vier palen van ongeveer 80 centimeter hoog in de grond, met daarnaast nog twee vrij hoge palen en twee iets kortere. Daarna legde ze de lange planken horizontaal over de korte heen, zodat ze een lange tafel hadden. Ze maakte ze vast met een stuk liaan. Nu het dak nog. In de bladeren maakte ze kleine gaatjes, waar de lianen doorheen konden. Daarvan maakte ze het dak. Het duurde even, maar het resultaat mocht er zijn. Ohja, nu nog nog banken. Aan beiden kanten van de tafel stak ze vier hele korte palen in de grond, waar ze weer lange overheen legde en vastmaakte met lianen. Daar is de eettafel. Ze moest nu nog iets van een keuken hebben. Naja, keuken, gewoon een houtvuur met iets van een pan. Waar kan ik een pan van maken?


(( dit is zegmaar de 'tafel' voor de duidelijkheid: ))

Ze had wel door dat er niet echt veel hulp van anderen zal komen, dus besloot ze maar om 'de keuken' ook zelf te maken. Het leek haar dat in het vliegtuig ook wel een pan te vinden moest zijn, dus liep ze naar het vliegtuig. Ze kon zich door de wrakstukken heen wringen, en kwam uit bij een soort keukentje. Ze zocht in de kastjes en vond zout, peper, een fles ketchup, mayonaise die gebroken was en... een pan! Verder lagen er ook nog allerlei blikjes en flesje water, cola, sinas, en andere frisdranken. Thank god. Eten was er niet echt, maar dat konden ze ook prima zoeken op het eiland. Tevreden liep ze met alle spullen onder haar arm het vliegtuig uit, naar het kamp terug. Ze legde alle spullen op de tafel en zocht was kleine droge houtjes, voor het kampvuur. Vuur maken was gelukkig geen probleem, want die jongen van daarstraks had een aansteker. Ze legde de houtjes en wat dorre blaadjes op een hoopje en liep daarna terug naar het vliegtuig. Ze zocht iets om de pan op te kunnen zetten. Ze keek in het bagageruim en tot haar verbazing zat er zo'n caravantrapje in, die van ijzer was. Perfect voor boven het vuur. Ze zette het trapje boven de stapel houtjes en blaadjes en zette de pan er bovenop. Om het kampvuur heen legde ze wat palmbladeren om op te zitten, en klaar was de keuken.



(( zo'n ding: ))

Lucy's blik viel op een meisje dat het blijkbaar nodig vond om een heel huis - bij wijze van spreken - te gaan bouwen. Jezus, gebruik je tijd dan nuttig. Iedereen zou toch voor zichzelf gaan zorgen, iets gezamelijks zou nooit werken. Zij zelf alleen al had het niet zo op gelijk alles met de hele groep hier doen, ze zorgde wel voor zichzelf.

Sheila ging met Paige naar de tent en al meteen ging Paige trots op haar nieuwe slaapplek liggen. Sheila verliet de tent en zocht naar een lange, dunne tak. Daaraan bevestigde ze een dunne liaan, die wel sterk was. Een haakje.. Ze wist niet wat ze eigenlijk als haak moest gaan gebruiken. O wacht, ik heb ergens wel een haarspeldje. Ze graaide in haar toilettas en haalde er een haarspeld uit, die ze omboog naar een haakje. Ze prikte het andere uiteinde van het haakje door de liaan en draaide het uiteinde om zodat het vast bleef zitten. Daarna pakte ze uit de grond in de jungle een worm en reeg hem aan het haakje. Sorry, worm. Ze deed in haar hut haar bikini aan en liep naar de zee, om daar vervolgens op een rots te gaan zitten en de hengel in het water te gooien. Geduldig wachtte ze tot er een vis zou bijten.

Hayo stond op en keek Sheila verbaasd aan. 'Wtf, ben jij aan doen man. Wil je hier een heel huis van maken? Een keuken op een eiland en een gezamelijke tafel haha. Laat me niet lachen, man! En denk maar niet dat ik met zn allen even lekker ga eten hoor.' Hij haalde spottend zijn wenkbrauwen op. 'Weirdo.'voegde hij er nog droogjes aan toe.

'Ik weet niet, maar we zitten op een onbewoond eiland! En wat jij doet moet je zelf weten, maar ik denk niet dat we hier binnen een week weg zullen zijn. Hier komt waarschijnlijk geen enkele boot en het vliegtuig kunnen ze niet op de radar zien, dus ze weten ook niet waar we zijn! En iets te eten hebben is best handig, en tja ik had toch niks beters te doen de vorige uren.' zei ze terug. Ineens voelde ze iets aan haar hengel. Met al haar kracht tilde ze de hengel op, en tot haar verbazing zat er een hele grote vis aan, zeker genoeg voor 5 personen om te eten. Ze haalde de vis van de hengel, wikkelde hem in een doek en liep ermee naar het kampvuur. 'Mag ik je aansteker even lenen?' vroeg ze.

'Nee, je red jezelf maar.' Hij keek haar arrogant aan en verdween in zijn hut.
Hij stak een sigaret op en haalde uit zijn tas een kladblok en een pen. Uit verveling begon hij wat te tekenen en ondertussen zat hij na te denken over wat hij zometeen zou doen. Op een survivoltocht gaan leek hem wel wat.

Lucy rolde met haar ogen en liep daarna haar hutje in. Natuurlijk waren ze hier nooit binnen een week weg, maar gezamenlijk eten was belachelijk, er een hele keuken voor maken al helemaal. Ze waren op een onbewoond eiland, en zij ging er een huis oprichten? Onzin, pure onzin. Waarschijnlijk was ze het gewend alles te krijgen wat ze wilde en was ze hartstikke verwend. Bah.