De eerste nacht.

De zon is onder, het is nacht. De kou begint langzaam op te komen en er rukt ook een stevige westenwind op vanaf de zee. Plotseling lijkt het een stuk stiller, waardoor de geluiden uit het bos extra goed te horen zijn. Wat komt er in de nacht op dit eiland allemaal tot leven?

Aantal personen: het liefst iedereen!

Deze topic gaat morgen pas open.

Megan zat in haar vliegtuigstoel. ze had een klein afdakje gemaakt van haar vliegtuigpanelen en bamboe boom en keek naar de zon die bijna in de zee verdwenen was. Het was al behoorlijk koud. Vermoeid liep Megan naar haar koffers en ritste ze ze een voor een open. In 1 van de koffers vond ze een deken, die ze om zich heen sloeg. De wind die vanuit de zee opkwam liet haar haren om haar gezicht heen wapperen. Met een zucht ging Megan weer zitten. Verdrietig staarde ze voor zich uit. Hoe lang moest ze hier nog vast zitten op dit roteiland?

Hayo zat voor zijn hut en staarde verveeld voor zich uit. In zijn ene hand hij een sigaret en in zijn andere hand de fles berenburg. Hij besloot dat hij vannacht maar op moest. Hij nam grote slokken en wat de rest er van vond kon hem niks schelen. Over een paar weken was hij hier weg en zou hij geen van hen meer tegenkomen.

Dylan was nog steeds op zoek naar zijn koffer, en het was al bijna nacht. 'Godgodgodverdomme.' siste hij kwaad. Hij ging het water weer in en zag zijn koffer drijven. Gelukkig was het waterdicht. Hij zuchtte diep opgelucht en zwom naar zijn koffer en viste hem uit het water. Hij liep naar de kant en deed hem open. Shit, waar moet ik nu slapen? Hij viste z'n sigaretten eruit en pakte z'n aansteker, en stook zijn sigaret aan. Hij nam een diepe hijs en stond op en ging wat rond lopen om een plaats te vinden om te pitten.

Toen het eindelijk donker begon te worden liep Lucy haar hutje, dat half kapot was door het blonde wicht, in en pakte ze een dik vest eruit, waarna ze weer naar buiten toe liep, naar de zee. Daar liet ze zichzelf op de grond vallen, haar voeten net het water rakend. Haar mouwen trok e over haar handen heen zodat die warm bleven. Ja, het was behoorlijk fris, maar dat was juist fijner dan die warmte. Helaas werd het nog wel wat kouder.

Sheila zat samen met Paige in haar hut, die toch behoorlijk stevig bleek te zijn. Al had ze het wel koud. Ze besloot om maar even een kijkje te nemen in de bagage ruimte van het vliegtuig, op zoek naar een slaapzak en een deken voor Paige. Ze graaide eerst in haar koffer naar een dikke trui en een joggingsbroek, die ze aandeed. 'Blijf.' zei ze tegen Paige, die braaf bleef liggen op haar plek door het commando. Sheila ging de hut uit en rende snel naar het vliegtuig. Ze opende verschillende koffers en vond uiteindelijk twee slaapzakken. Ze besloot om nog maar even naar bruikbare spullen te zoeken in de 'keuken' van het vliegtuig. Ze vond alleen een schaal en een brood. Hmm.. handig. Ze pakte het op en rende met de spullen terug naar haar hut. Ze zag Megan buiten onder het afdakje zitten. 'Megan! Kom bij mij zitten joh, een stuk warmer en ik heb voedsel!' zei ze, waarna ze haar wenkte.

Hayo keek naar de anderen, ze hadden het allemaal koud of waren verhongerd. Hij was het geen van beide. Hij had nooit zo vlug honger en anders nam hij van die heerlijke vruchten of wat dingen die nog in zijn koffer lagen. En koud hij het al helemaal niet, de berenburg warmde hem op. Hij glimlachte kort en met enige moeite stond hij op. Hij liep een stukje naar zee, hij wankelde en hij dreigde zelfs te vallen. Hij bleef staan en keek om zich heen. Daarna nam hij nog een slok van zijn berenburg. Toen viel zijn oog op de hut van Sheila.

Megan keek op naar Sheila. Wat gaf haar het idee dat ze zelf geen eten had? Ze glimlachte zwakjes. 'Misschien straks,' riep ze terug. Ze had heel even behoefte om alleen te zijn. Haar ogen gleden langs iedereen die in zijn eigen krakkemikkige hutjes zaten. Niemand had een vuur gemaakt. Waarom deden ze dat niet? Uiteindelijk besloot Megan om zelf maar een vuur te gaan maken. Ze liep naar haar bagage en zocht naar een aansteker.

Na zijn sigaret besloot Dylan terug te lopen naar z'n koffer om z'n slaapzak eruit te vissen en zou daarna maar opzoek gaan naar een slaapplaats. Hij pakte z'n slaapzak en keek even rond. Nadat hij z'n moed bij elkaar geschrapen had liep hij nog steeds onzeker naar een groot hutje toe en klopte daar soort van aan, en wachtte op antwoord. Hopelijk zou hij hier mogen overnachten vandaag. Hij dacht dat hij Sheila hier had zien lopen, hij wist het niet zeker ..

'Okaay.' zei ze. Daarna liep ze terug haar hut in. De handdoek voor de opening van de hut wapperde alle kanten op. Ze zocht in haar toilettas naar een paar veiligheidsspelden, die ze eigenlijk altijd wel bij had om een of andere redenen. Ze maakte de onderste twee punten ook vast aan de hut, waardoor hij nu op zijn plek bleef. Ze ging in de slaapzak zitten en legde de deken over Paige heen, die het ook zelfs koud leek te hebben. Het brood gooide ze in een hoekje, bij haar koffer. Straks eten. Daarna hoorde ze geklop. Ze maakte een veiligheidsspeld los en keek naar wie het was. Dylan! 'Kom binnen! zei ze met een glimlach. 'Plek zat!'

Dylan's ogen begonnen te twinkelen. 'I owe you, thanks!' zei hij en stapte het hutje binnen hij deed z'n slaapzak open en deed z'n vest uit en gooide 'm naast 'm, hij kroop gelijk z'n slaapzak in. 'Sorry voor de last, maar ik was niet zo verstandig om gelijk te denken aan een slaap plek!' zei hij, hij rekte zich uit en gaapte. Hij had niet bepaald goed geslapen gisteren, nor in het vliegtuig.

Eindelijk had Megan haar aansteker gevonden en ze pakte een oud shirt wat ze wel in de fik kon steken. Heel even schoot ze de jungle in. Ze ging niet al te ver, want alle geluiden die opdoemden in de nacht jaagden haar de stuipen op het lijf. Even later kwam ze terug met wat stukken droog hout. Ze maakte er een mooi kringetje van en legde het shirt eronder. met haar aansteker stak ze het in de fik, en even later brandde er een klein vuurtje. Het hout brandde nog niet, maar dat zou het vast wel doen voordat het shirt was opgebrand.

Jaime had nog steeds geen hutje voorzichzelf gemaakt, zelfs niet eens een poging gedaan. Hij lag gewoon in het zand naar de donkerblauwe lucht te kijken.

Sheila maakte de handdoek weer vast en kroop terug in haar slaapzak. 'Eten of drinken?' vroeg ze. Ze maakte de zak brood open en gaf Paige een boterham. Het waren gewone, witte boterhammen. Zonder beleg, dat wel. Ze pakte een flesje van de voorraad en goot wat water in Paige's bek. Ze pakte zelf twee blikjes cola uit haar koffer en hield er een voor Dylan's neus.

Lucy, die nog steeds bijna tegen de zee aanzat, trok haar knieën op en sloeg haar armen eroverheen. Ja, het was best koud aan het worden, maar gelukkig was ze niet zo'n koukleum/ Voorlopig hield ze het hier wel uit. Totdat het echt te koud en winderig werd, natuurlijk.

Jaime deed zijn hoofd nog wat meer naar achter zodat hij het kamp zag, ondersteboven wel. Gaat ze het brood aan de hond geven. Halleluja ! Waarom maakt ze niet meteen kleding voor hem, en een heel huis met drie verdiepingen. Mens toch. Hij schudde zijn hoofd en negeerde de honger.

Dylan nam het blikje breed glimlachend aan. 'Thanks!' zei hij en deed het blikje open en nam een slok. Hij had gelukkig geen honger nor dorst. Hij had nog wel wat blikjes, chocolade en zakken chips in zijn koffer .. but hey, ze gaan hier nog wel een tijdje zitten en lang doe je niet met een paar zakken en wat blikjes en chocolade. Hij zuchtte en zette z'n gedachten opzij. Niet piekeren over wat er nog komt! 'Zozo .. wat heb je allemaal wel niet mee genomen?' vroeg Dylan en keek Sheila lachend aan. Hij was ondertussen al overeind gekomen.

Rustig liep hij naar het hutje van Sheila. Hij had zijn sigaret nog in zijn handen. Zou hij er lastig vallen, hij verveelde zich. Hij keek naar zijn fles berenburg. Hij haalde nonchallant zijn schouders op en wou nog een paar slokken nemen. Maar op de één of andere manier had hij niet genoeg grip, dus de berenburg belandde op het hutje. 'Kut!'mompelde hij en daarna liet hij de lege fles vallen. Zijn trapte zijn sigaret uit en stak daarna een nieuwe aan. Maar door zijn onhandigheid kwam de sigaret tegen het hout aan, net waar hij de berenburg had gemorst. Er ontstond een grote vlam en Hayo deinsde achteruit. Oké, dit was niet de bedoeling geweest.

Arianne had enkel wat rondgelopen die middag. Tenminste, totdat ze ontzettend last had gekregen van de spier in haar bovenbeen. Dezelfde spier die er voor had gezorgd dat ze het vliegtuig in was gestapt. Maar dat was een lang verhaal en ze wilde het niet voor zichzelf herhalen. Het punt was nu echter, dat ze geen slaapplek en geen idee over waar ze was had. Iets dat ze haatte. Ja, in haar koffer had wel een kussen gezeten, maar geen denkens of iets. Doordat ze een lange spijkerbroek aan had gedaan had ze het niet erg koud, maar toch sloeg ze rillend haar armen om haar heen terwijl ze zich in het koude zand liet zakken.

Lucy draaide zich om toen ze opeens vanuit haar ooghoek vuur in de gaten kreeg. Had Hayo nou zojuist het hutje van weirdo in de fik gestoken? 'Lekker warm joh!' grinnikte Lucy, er vanuit gaand dat er niemand meer inzat.

Sheila schrok van een vlam. Paige stond als eerste op en rende als een gek richting de uitgang, boem tegen de handdoek aan, waardoor de spelden het natuurlijk begaven. Ze begon te blaffen. 'Schiet op! WEG!' zei ze tegen Dylan. Ze pakte haar koffer en de slaapzak, die waren vlakbij en rende daarmee de hut uit. Ze sleurde Dylan mee en keek buiten naar haar hut die langzaam wegbrandde. Daarna zag ze Hayo. Ze gooide haar koffer neer en rende naar hem toe. 'Debiel die je bent!' riep ze.

De warmte van het vuur overspoelde Megan en ze zuchtte opgelucht. Als dit vuur de hele nacht aanbleef hoefde ze helemaal geen hut te bouwen. Achter zich hoorde ze bomen ritselen door de wind. het gaf een griezelig effect. Vanuit haar ooghoeken zag ze een nieuw vuur flikkeren. Had Sheila ook een vuur gemaakt. Ze keek om en zag tot haar grote schrik dat haar hut in de fik stond. Naast de hut stond een jongen met een aansteker in zijn hand. 'What the...' Megan schoot overeind en rende naar de hut toe. 'WAT DENK JE DAT JE AAN HET DOEN BENT! VIND JE DIT SOMS GRAPPIG?' riep ze kwaad tegen de jongen voordat ze het zelf door had had ze hem al een klap in zijn gezicht gegeven.

Hayo keek het blonde meisje aan en voelde de klap in zijn gezicht. Die ze vervolgens net zo hard terug kreeg. 'Het was een ongeluk, trut.' Hij wou verder lopen, maar wankelende te erg en belandde zo in het zand. Intussen sloegen grote vlammen uit het hokje, het werd steeds groter en de rook die er van afkwam was niet te geloven.

Jaime ging recht zitten en sloeg het hele gebeuren met open mond gade. Dit loopt zo hard uit de hand.

Megan accepteerde het absoluut niet dat die jongen haar een klap terug gegeven had en haar zeldzame agressiviteit speelde op. Ze gaf de jongen, die op de grond gevallen was een enorme trap tegen zijn schenen. 'DOE GODVERDOMME EENS NORMAAL. DE HELE DAG MOET IEDEREEN SHEILA AL HEBBEN. JULLIE HEBBEN HAAR NU WEL GENOEG GEPEST. WE ZITTEN HIER ALLEMAAL OP EEN ONBEWOOND EILAND EN MOETEN ALLEMAAL OVERLEVEN, IETS WAT AL MOEILIJK GENOEG IS. JULLIE HOEVEN HET NIET ONMOGELIJK VOOR HAAR TE MAKEN OM EEN BEETJE NORMAAL TE KUNNEN OVERLEVEN!' krijste Megan. Het was niet alleen meer tegen de jongen, maar tegen alle andere kamplieden die niks uitvoerden en gewoon op hun luie reet bleven zitten.