De eerste nacht.

((wisten jullie dat Arianne 'bijzonder heilig' betekend? vind ik wel een naam voor mij, aangezien ik mezelf als het enige heilige dat er bestaat zie... (no offense, mensen die wel ergens in geloven)))

Arianne hoorde nu een hoop geplons en nog meer gegil. Naja, als er iets is dan zie ik dat oz wel...

((HAHAHAHAHAHAHAHA KIM XDDDDD TUURLIJK KOMEN ZE DAT!!!!))

((Jaahahha !! en dan zo'n dikke lebber met hun lekkere natte reuzetong !!! XDDDD))

Samen met Paige rende ze maar gewoon een kant op. Ze hoorde niks achter haar, maar ze bleef rennen. Ook Paige rende mee. Waarschijnlijk snapte ze het, of ze vond rennen gewoon leuk. Sheila besloot te blijven rennen tot ze erbij neer viel. Wat kon ze anders doen?

((Ja, mij eten ze niet .. MESSSSSS copains OF WHO EVER JE HET OOK SCHRIJFT <3))

((mes copains XDDD))

Lucy ging zo ver de zee in tot ze een aantal rotsen zag waar ze opklom, een paar meter van de kust. Hier zouden de leeuwen niet komen. Wat nou teamwork? Als het erop aankomt zorgt iedereen toch wel voor zichzelf. De sterksten zullen overleven.

Jaime rilde. Hij kreeg het aardig koud door zo stil te staan in het koude zeewater. Plots leek het alsof hij helemaal alleen was. "Lucy ? Iemand ? HALLO ?" Hij keek een beetje rond maar zag alleen beweging op het strand, een eindje verder.

Megan wurmde zich tussen de rotzooi en wrakstukken door. Ze vond eindelijk één kastje dat nog open kon. Toen ze er een harde schop tegen gaf schoot het open. Plotseling werden haar ogen groot van schrik. Ze was op zoek geweest naar alleen een signaalpistool, maar in het kastje lagen twee automatische pistolen, en aan de deur hing één shotgun. Megan trilde van top tot teen. Wat waren die piloten van plan geweest? Wat zou er gebeurd zijn als ze niet waren neergestort? Op dat moment hoorde ze een leeuw hard brullen. Er was geen tijd om na te denken. Snel pakte ze de drie wapens. De twee pistolen verstopte ze onder har shirt door ze in haar broek te steken. Later zou ze wel terugkomen om de ammo te halen. Ze wist nog niet hoe pistolen werkten. De shotgun kende ze wel al. Daarmee had ze wel eens op kleiduiven geschoten. Snel laadde ze het geweer met zoveel mogelijk kogels en kroop ze terug het vliegtuig uit. Ze klikte de shotgun vast en zette de loop open. Zo zelfverzekerd mogelijk liep ze terug naar de groep. De leeuwen kregen haar in de gaten en begonnen te grommen. Megans maag keerde zich om. ze had wel eens op kleiduiven geschoten, maar zou ze ook op echte leeuwen kunnen schieten?

'Ja?' vroeg Lucy verbaasd toen ze iemand haar in de verte hoorde roepen. 'Wie roept daar?' Wtf wie gaat er nu roepen? Ze probeerde te zien wie het was, maar veel was er niet te zien.

"Ik, duh !" Gilde Jaime terug. Hij liep op haar stem af en zag een eind verder rotsen. "Zit je op die rotsen ?"

Sheila rende nog steeds. Ze had niet echt door dat ze niet eens gevolgd werd, want de leeuw die de jungle in was geschoten was teruggegaan, naar de niet-actieve mensen die voor het oprapen lagen.

Na een tijdje vond Dylan het verdacht worden dat het zo akelig stil was en kwam overeind en ging z'n slaapzak uit. Hij stond dicht bij het water en zag Jaime staan. Hij keek hem verbaasd aan. Welke gek zou nou zo laat nog in het water gaan? Pffff. 'Errr, just curious but ehh .. wat doe jij zo laat nog in het water? Is het niet veel te koud?' riep hij naar hem en keek hem nog steeds verbaasd aan. Hij zou waarschijnlijk toch weinig zien van z'n gezicht dusja.

Nu toch best verbast dat er nog niets gebeurd was, opende Arianne haar ogen en draaide ze haar hoofd een beetje.

'Wie is ik?' vroeg Lucy verbaasd. 'Jaime, ben jij dat?' "Waar ben je? Ik zit op de rotsen, ja' Nog steeds zag ze nergens een Jaime bewegen. Maarja, zijn huid was in het donker een goede camouflage!

"Eh, misschien omdat er een stel mega-katten op het strand zijn ?" Grinnikte Jaime naar de jongen. Had hij ze dan nog niet gezien ? Oke, het was wel een stuk verder maar toch... Toen hoorde hij lucy weer roepen. "Jaaaaa !" Riep hij terug. "Hey, goed idee van je !"

Sheila stopte even met rennen, en Paige volgde haar voorbeeld. Ze luisterde naar geluiden, maar ze hoorde niets. Ze zuchtte zacht van opluchting. Ze was midden in de jungle, niet wetend waar precies. Hopen dat ik de weg terug kan vinden straks..Maar misschien is het een beter idee om een plaats te zoeken om te overnachten. Ze besloot om te blijven lopen, de richting op die ze al die tijd al op was gelopen.

Dylan keek even rond. Megakatten? Waar had hij het over? Vandaar dat het opeens zo akelig stil was en iedereen verdween. Wow, hij merkte er niet eens iets van. 'BEDANKT VOOR DE WAARSCHUWING!' riep hij en rende het water in en zwom richting Jaime. Hij bofte maar dat hij naast 't water lag.

((Bedankt voor de waarschuwing was niet tegen Jaime maar in het algemeen btw ;D))

Megan liep naar voren, op de leeuwen af. ze bleven naar haar grommen. Het zweet stond op haar rug. Ze hief de shotgun op en Kneep één oog dicht. Trillend richtte ze op de middelste leeuw, die het grootst was. Toen ze bijna zeker was dat ze goed richtte haalde ze haar vinger naar de trekker en loste ze een schot. Er klonk een oorverdovende knal over het hele eiland heen. De kogel belandde in de poot van de leeuw. De leeuwin die eerst zo gevaarlijk leek zakte als een manke puppy op de grond, terwijl ze piepte. De andere leeuwinnen gingen ervandoor, allemaal de jungle in. Megan had haar geweer nog steeds op de leeuwin gericht. Ze trilde van top tot teen. Moeizaam kwam de leeuwin overeind en sleepte ze zichzelf ook de jungle in.
Nog een tijdje bleef Megan staan, maar daarna liet ze haar wapen naar beneden zakken en zuchtte ze opgelucht, terwijl ze het zweet van haar voorhoofd veegde. Voor de zekerheid klikte ze de loop van het geweer nog niet dicht.

Ineens hoorde Sheila een enorme knal. Het kwam van een andere richting, rechts van haar. Ze besloot juist om de andere richting op te rennen, samen met Paige. 'Hopen dat we de weg terug vinden, Paige.' fluisterde Sheila. Ze had het koud en besefte eigenlijk vrij weinig op het moment.

TOen Lucy opeens een harde knal hoorde besefte ze dat dat wel eens het einde kon zijn van de leeuwenjacht hier op het eiland. En inderdaad, in de verte zag ze de leeuwen weggaan. 'Das ook een optie,' zei ze, waarna ze zich van de rots liet afglijden en weer terugzwom naar de kust.

Arianne hoorde de knal en een harde gil ontsnapte haar mond. Ze hees zichzelf overeind en draaide zich in de richting van het harde geluid. Nog net zag de de laatste leewin het bos in strompelen. in het verlengde van de leeuw stond een meisje met een shotgun in haar handen. Nog een gil.

Het lopen zette ze over in rennen, op een gegeven moment. Ze bedacht zich wie de schoten kon hebben gelost. Misschien wel een idiote indianenstam die iemand neerknalde! Ze begon steeds harder te rennen, richting de oostkust.

((ben eten))

Met een plof liet Megan zich op het zand vallen, toen ze er zeker van was dat de leeuwen niet meer terug kwamen. Ze klikte de loop van het geweer dicht en keek naar het hulsel van de afgeschoten kogel die naast haar lag. Hij rookte een beetje. Ze had nog nooit een levend wezen geschoten, en ookal had ze de leeuw niet gedood, hi jzou vast en zeker nog wel dood gaan. Een vreemd gevoel stroomde door haar lichaam, maar het was niet erg naar. Het leek wel... adrenaline.